We zitten inmiddels aan het einde van dag 6. We staan op de Koa in Cheyenne, en dat ligt in de staat Wyoming. De rit was lang vandaag, in totaal hebben we 590 kilometer afgelgd vandaag. En eerlijk gezegd is dat wel te voelen. Wonderbaarlijk genoeg heeft kleine Layla het minste last van deze lange ritten. Of ze speelt, of ze slaapt even, of ze kletst.... no problemo voor dit kleine mensje. We voelen ons echt gezegend met onze kleindochter, het is echt een gemakkelijk kind. Had heel anders kunnen zijn...
Wat hebben we gedaan vandaag? Aan het begin uiteraard even getankt, en ook even wat boodschappen gedaan bij de Walmart. Dat blijft de winkel om je inkopen te doen. Ze hebben eigenlijk alles wat je wilt hebben en nodig hebt (en niet!). En het blijft verbazen als je binnen komt lopen hoe groot die winkels zijn, maar inmiddels zijn we er wel aan gewend en in de States willen we niet anders.
Als we wegrijden en richting de Interstate rijden komen we nog langs een zogenaamd " trailer park". niet anders dan een soort camping maar dan permanent bewoond met mensen die grote stacaravans hebben:
Hier hebben we er nu al heel veel van gezien de afgelopen dagen en het laat zien dat de US kampt met toch wel veel armoede. Dat wordt ook bevestigd door de mensen waar we mee spreken. Of het is arm, of rijk. Daar tussenin zit niet zoveel. Nou ja, we laten toch wat geld achter nu, misschien help dat ;)
Daarna weggereden over de Interstate 80 richting het Westen. Daar hebben we de hele dag op gereden naar hier. Enige uitzondering is de afslag bij North Platte, daar hebben we vandaag 1,5 uur uitgetrokken voor een bezoek aan de grootste yard van de Union pacific; Bailey yard. Daar staat een mooie toren bij genaamd
"Golden Spike tower". Helemaal correct is die naam niet want het slaan van de gouden railspijker in de Transcontinentale spoorweg vond niet hier plaats, maar in Promontery point in Utah. En da's nog een mooi eind hier vandaan..... maar goed, maakt ook niet zoveel uit.
Die toren ziet er zo uit:
En voor deze foto ging Wanda letterlijk door de knieën voor mij.... lief he?:
Na ruim anderhalf uur daar geweest te zijn werd het echt tijd om te gaan. Snel richting de interstate 80 gereden, en de tomTom stuurde ons nog een stuk binnendoor. Wat een geluk, want hier kruisten we de Westkant ingang van Bailey yard....en kon ik snel nog even wat foto's maken en wat filmpjes schieten:
Gelukkig wordt ik daarbij gadegeslagen door mijn lieve vrouw die aandachtig mijn obsessie observeert.......: en vastlegt:
Snel rijden we verder wat naar later blijkt een vrij eentonige rit is. Ook Layla trekt het op een gegeven moment niet meer en valt in slaap. Gebeurd vaker hoor, en soms maken we dan stiekem even een foto:
En zelf doe je dan ook dingen die eigenlijk niet mogen.... och, weinig politie te zien en erg rustig op de weg. Moet kunnen toch?:
De rit voert van de velden van Nebraska naar de wat heuvelachtige omgeving van Wyoming. Onderweg is het dan ook veel velden:
Het is toch ook wel mooi hier. Hadden het niet willen missen hoor. maar de ritten zijn nu erg lang, voor de komende weken staan die niet meer op het programma. gelukkig maar, anders wordt het teveel van het goede. Wat feiten; we hebben 3000 mijlen vrij (die hoef je niet te betalen), en we hebben er nu ruim 1300 gehad. Er zal wel wat meer bijkomen maar dat hadden we ingecalculeerd.
Nog even de vlaktes van Noord Amerika:
Deze vakantie is een beetje een compromis tussen beide; voor Wanda de National Parken, en voor mij een beetje hobby beleving. Ze wist toch wel dat ik dat zou gaan doen, en gelukkig laat ze mij.
Morgen richting Denver Colorado!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten