Daar zijn we weer. Vanmorgen op de Koa in Cannonville werkte de wifi ineens niet meer. Daardoor kon ik niet skypen met Shannon en Kilian, maar ook geen gegevens meer opzoeken omdat we weer de route iets gewijzigd hebben. Op de campgrounds in Grand Canyon staat alles vol vanwege het paasweekeinde, dus hebben we Canyon de Chelley uit onze route gehaald en gekozen voor 2 nachten op de Koa in Circle Pines, Williams. Dat is onder de GC en daarvoor moeten we een retourtje maken op zondag. maar da's niet erg, we doen het graag voor een dag GC. Het geeft ook een extra dag over vanaf nu, dus die kunnen we verdelen op het laatste stuk. Waarschijnlijk doen we dat bij Kingman en Needles zodat we daar op de route wat meer lucht en tijd hebben.
Maar goed, rond kwart voor 10 werkte het wifi netwerk weer, dus hebben we toch geskyped met de kinderen en mijn vader en moeder die bij Kilian waren. Toch mooi dat het allemaal kan!
Voor de liefhebbers eerst een rondje camper binnenin. De achterkant met het masterbed:
De binnenkant gezien vanaf het masterbed, links de keuken, en rechts de zithoek waar ook het stoeltje van Layla geïnstalleerd is:
En het bovenbed, alkoof? genaamd. Hier slaapt Layla, en er zit als extra een veiligheidsnet voor dat met gordel sluitingen vastgezet kan worden. Super! Zit trouwens ook een trap bij, alles ligt nu opgevouwen bovenop, dat is gemakkelijker om van de voorstoelen op te staan en naar achteren te lopen:
En de cockpit; daar waar het allemaal gebeurt! Links de telefoon, in het midden de GoPro Hero3 en daarnaast de TomTom. Plus een laadkabel-salade.....:
Deze camper (Type 23-27ft, dus ongeveer 25 ft, da's ongeveer 8 meter) is heel compleet uitgevoerd, zo hebben we koelkast, vriezer, magnetron, kachel, dvd speler, tv ontvanger (die overigens gelocked is, lekker handig ook....) en een tv. Verder koken we op gas op een 3-pitter. Ruime hoeveelheid laden en kasten, ja zelfs een douche en wc. Douche gebruiken we niet, alleen als opslagruimte. De meeste campings hebben goede douches dus gebruiken we die. Betaal je ook voor. Buiten hebben we een groot uitval-zonnescherm en da's nu erg handig nu het mooie weer begint te komen.
Motorisch voorzien van een V10 met iets van 300 en nog wat pk en tegen de 400 nm koppel. Tot zover de camper.
De route van vandaag:
We rijden eerst nog een stuk van scenic highway 12 om vervolgens de 89 zuid op te draaien. Die route is erg mooi en wisselt canyon-achtige landschappen af met bos en weides. Heel apart:
Afslag de 89 op:
De route wordt hier wat "bossiger":
In Orderville, een niets-zeggend gehucht dat we doorkruisen, doen we nog wat kleine boodschappen, we komen nog wat dingetjes tekort. Ook water slaan we in, niet onbelangrijk hier. We zorgen dat we altijd 2 of 3 grote plastic flessen van een gallon (=3,8 liter) hebben plus een treetje kleine flesjes:
Hier scoor ik trouwens ook nog een mooie originele oude kentekenplaat voor op de onder-voorbumper van onze Edsel. Die platen hebben ze uit diverse staten, ik heb er eentje uit Illinois genomen, onderschrift: "Land of Lincoln". Leuk he?
Net daarvoor heb ik nog wat oude auto's in diverse stadia van ontbinding op de gevoelige plaat gezet. Als liefhebber natuurlijk best pijnlijk, maar er zal een reden zijn dat deze auto's niet meer rijden en hier beland zijn:
Al doorrijdend komen we bij de afslag richting Zion:
Dat is een mooie route naar zal blijken. Maar eerst worden we nog gewezen op de lengtes van RV's. Dit wist ik al, er is een restrictie aan heel lange campers en andere voertuigen. Onze 25 footer heeft daar geen last van maar er is wel een extra toeslag van 15 dollar om door de tunnel die in het park zit geleid te worden. We moeten daar in het midden blijven, vandaar. Dus per richting ga je er dan doorheen:
Rustig rijden we verder en doemt het park op aan de horizon:
Het officiële bord. Wanda springt even uit de camper om er een foto van te maken:
En de entree; hier tonen we onze national park pas, betalen de extra fee en mogen binnen rijden:
En de tunnel waarover ik het had. We staan hier nog even geduldig te wachten tot de andere kant komt. En dan mogen wij:
De eerste zig-zag bochten die we krijgen laten ons dit zien, geweldig!:
We rijden verder richting visitor center:
Daar lopen we wat rond, nemen de info tot ons en vermaken ons prima met Layla:
Nog even samen met oma op de kiek:
En opa natuurlijk ook even:
Gezien de tijd en dat het best warm is besluiten we om niet verder het park in te gaan. Er zijn diverse wandelroutes die per shuttle bereikbaar zijn maar dat is met deze kleine meid eigenlijk geen doen. Helaas, maar dat we hier mochten zijn is al heel wat!
We rijden terug, in het park zijn alle campgrounds (over)vol. we willen net buiten het park kijken, daar hebben we een leuke gezien. Zo niet rijden we zoals al gepland naar Kanab.
als we terug rijden komen we weer op die mooie plek met de boog:
Ik stop, stel voor dat we even een hap doen en loop met Layla naar de overkant om wat foto's te maken van haar. En verduld, ze werkt mee!:
Ze zijn geweldig, is het niet? We zijn er blij mee. We eten nog even een soepje, Layla's lievelings eten:
Dan rijden we terug, de route is mooi. Veel foto's genomen, veel gefilmd. Nogmaals, wie het een keer zien wil allemaal is uitgenodigd een keer te komen buurten:
Bij de campground net buiten het park is wel ruimte, maar geen wifi. En heel mooi is het ook niet. Dus besluiten we toch naar Kanab te rijden. we moeten nog wel even langs een Amerikaan die de lengte van zijn RV iets verkeerd ingeschat heeft en met zijn auto-trailer vast is geslagen bij het opdraaien van het terrein:
De rit naar Kanab is mooi en rustig, en we genieten van de middagzon:
Zie, bestemming bijna bereikt:
Na deze bocht komen we nog een 20 minuten stil te staan bij wegwerkzaamheden. Och, we hebben tijd:
En dat was dag 15. Samengevat is Zion de bestemming hier, veel en veel mooier als Bryce. ontzettend imposant, en je voelt je maar nietig naast die gigantische canyons en bergen. Topper, en als je gaat; minimaal 1 volle dag hier plannen en vroeg bespreken.
Laterz!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten