dinsdag 15 april 2014

Dag 13, van Hanksville Utah naar Canonville Utah (Bryce)

Moi moi luitjes,

Vandaag weer een heel mooie rit gehad, die voerde naar de plek waar we nu zijn; Cannonville, UT. We staan hier op een hele mooie Koa campground. maar daarover later!

De route voor vandaag:


Vanmorgen op tijd opgestaan, en na alle ochtendrituelen zijn we op tijd vertrokken van de campground in Hanksville. Nog wel even geskyped met onze dochter zodat die haar dochter weer even zien kon. Mooi werk dat Skype!
Snel even getankt, je wilt hier niet zonder brandstof komen te staan. Naar links kijkend zie ik een stel boten staan.... midden in de woestijn:


Lijkt vreemd,  maar je zit hier niet heel erg ver van Lake Powell. Daar wordt gevaren dus vandaar. Over enkele dagen hebben wij het rondje gemaakt en zullen dan ook daar langs komen.
De route gezet voor vandaag, de afstand is niet ver echter de tijd wel. De snelheden liggen niet zo hoog dus wordt de gereden tijd langer:


Uit Hanksville weggereden kom je al snel in dit soort landschap terecht:



Met af en toe een verlaten relikwie met een boodschap er op:


Het wordt wel een vreemde dag vandaag. Het landschap zal snel achter elkaar veranderen. Eerst krijgen we Capitol Reef, daarna Dixie National Forest en ook komen we door Grand Staicase Escalante monument.

We rijden nu  nog richting CR:


En dat ga je zien nu. Het is een prachtig gezicht, en langzaamaan krijgen we dit ruige landschap:




Dan komen we bij het de officiƫle ingang van het park:


Al snel daarna krijg je het 'visitors center". Maar eerst nog wat spectaculaire scenery:





Af en toe zijn er wat bezichtigingspunten. Een daarvan is een rotstekening die zo'n 1000 jaar geleden achtergelaten is door vermoedelijk indianen:


We staan er even lekker zo, geen straf:


Nog even wat mooie bergwanden:



En we zijn bij het visitors center waar we naar binnen gaan om wat info te kijken en hoe het park er uit ziet:


Het park zelf is eigenlijk niet zo groot. Capitol Reef wel, dat is 160 mijl lang en strekt zich uit over de staat Utah. 
We rijden verder:



Een blije Layla die het allemaal helemaal best vindt:


Naar boven rijdend kom je al snel in heel ander landschap:



Dan moeten we linksaf de 12 op. Die is nog niet zolang verhard, pas in '85 was deze klaar. Ze wordt ook de Million Dollar highway genoemd vanwege de kosten:



In de verte de Henry Mountains:


De weg voert ons naar boven waar het en kouder wordt en witter, er ligt her en der nog wat restanten aan sneeuw:




Op een bepaald punt is er weer een foto uitkijk punt. Daar stoppen we en maken wat foto's:


Dan zijn we op de top, toch een behoorlijke hoogte:



Opnieuw een uitkijkpunt, en je kunt zien waar we vandaan komen en wat voor een afstand we alweer afgelegd hebben:


Beneden aangekomen is het weer redelijk plat en treffen we zowaar landbouw aan:



Bij Boulder UT gaan we weer langzaam omhoog en de Grand Staircase Enchalante in:


De entree:


En al snel blijkt waar het zijn naam aan ontleent..... aan beide kanten zat een canyon en dat hadden we wel gezien. maar op een gegeven punt wordt die scheiding zo dun dat alleen de weg rest.... veel borden met 25 mijl per uur waarschuwen voor dat punt en niet geheel onterecht want erg veel ruimte over is er niet, en van afscheiding of vangrail hebben ze hier ook niet echt gehoord. Ik ga er dus vol geconcentreerd overheen:



Maar het uitzicht daarna is magnifiek! Rechts gapen diepe kloven maar dat is toch prachtig om te zien:


En we blijven omhoog gaan, langs bergwanden slingert de weg zich omhoog:




Opnieuw een van de uitzichtspunten:


Hier neemt een vriendelijke Amerikaanse een foto van mij, Wanda zit binnen bij Layla, het is namelijk vreselijk koud hier:


En dan gaat het weer langzaam omlaag:




En komen bij de "afstap", de laatste keer naar beneden. Staicase zit er op!:



Klein stukkie nog, he he.....:



En daar is Cannonville dan eindelijk:


We checken in bij de balie van de Koa hier en al snel blijkt dit een van de beste tot nu toe. perfecte douches en toilet, brandschoon en mooie plekken. Bryce Canyon blijkt open te zijn en er mag met RV's ot aan het eindpunt gereden te worden. De dag die ik er voor uitgetrokken had hebben we dus ook wel nodig. We verheugen ons dan ook op morgen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten