Zijn we weer, staan nu in Seligman Arizona. Altijd weer mooi hier!
De route van vandaag:
Vanmorgen uiteraard hetzelfde ritueel dan alle andere dagen. Opstaan, opfrissen en ontbijten. Na de koffie de boel klaargestoomd voor vertrek en zo rond een uur of 10 zijn we weggereden. Uiteraard even tanken, nu zat 't apparaat op 1 op 4,2. Da's niet slecht voor een camper als deze.
De plek in Holbrook:
Eerste reisdoel was de Jack Rabbit trading post. Een relikwie uit de oude Route 66 dagen. Na de afslag genomen te hebben zag ik het al.... de glans is er inmiddels goed af. Zal jullie de foto's besparen maar nog wel eentje van het mooie bord dat erbij stond:
Snel de I-40 weer op richting Winslow, u weet wel van het Eagles liedje "take it easy". "Standing on the corner in Winslow Arizona" zingen de mannen. Tja, en daar moet je dan even naar toe toch? Het ligt op de route dus dat is het probleem niet:
Aangekomen in Winslow zijn we al vlot waar we zijn moeten. Camper geparkeerd en naar de overkant. Toch bijzonder nu omdat begin dit jaar (18 Januari) de zanger van de Eagles, Glenn Frey, is overleden. Dit beeld is inmiddels een bedevaartsplaats geworden voor deze man, diverse attributen hangen of staan bij en op het beeld. Op de achtergrond de muziek van het live reunie concert (bij de souvenirwinkel) en de sfeer is daardoor bepalend.
Een mede bezoeker bied aan om een foto van ons te maken:
En natuurlijk een foto van het gigantische Route 66 embleem dat op het kruispunt geschilderd is. Geen twijfel mogelijk waar we zijn:
En zo verlaten we Winslow weer, maar wel eerst een paar pin emblemen gekocht. Doe ik bij elke bezienswaardigheid in de States en daarmee hebben we al een hele verzameling thuis die prijkt op een cowboyhoed die in de kamer hangt.
We rijden verder en kort na Winslow gaan we er af richting Meteor Crater. Dat is een gigantisch gat in de grond waar ooit een meteoor neergekomen is. De afslag:
We rijden er naar toe over een erg mooie weg van een 5 mijl:
Na betalen van 18 dollar pp en de kleine meid gratis mogen we naar binnen. Er zijn diverse expositie's en er is genoeg te beleven. Eerst kijken we een korte film over de krater en de meteoriet die het veroorzaakt heeft.
Buiten poseert Layla nog even stoer bij een test capsule die hier bij de krater gebruikt is bij het Apollo ruimteprogramma in de jaren 60. Men heeft hier simulatie gedaan die later bij de maanreizen erg waardevol blijken te zijn geweest:
Binnen is er nog een mooie plek waar je als het ware in de krater staat. Dat laten we omns natuurlijk niet ontgaan en stoer staan we voor de camera van Wanda:
En dan gaan we met de excursie mee naar buiten. Dat gaat onder begeleiding van een gids. Vooraf zie je dan dit, een overzicht van de krater met een stuk van de meteoriet die hier neergekomen is. Dit stukje weegt overigens 650 kg.... :
De excursie gaat een klein uur duren en ik vraag me af of die kleine dat kan. Ja hoor, makkie. Geen enkel probleem:
De route is niet afgezet maar het is ook niet heel gevaarlijk.Een geasfalteert pad dat een stuk om de krater ligt..Naar links kijk je in een diep gat.....
Het uitzicht vanaf de kraterrand is fantastisch:
Onze gids, een oudere dame, is een fervente verteller en laat ons gene moment met rust. Zeker leerzaam, zo laat ze hier zien welke fossielen er zoal gevonden zijn en hoe de lagen in de krater oorspronkelijk waren opgebouwd:
Again.... spectaculair, dit is de weg die we net gereden hebben hier naartoe:
Aan het eind staat nog het restant van het oude huis van waaruit begin vorige eeuw de eerste onderzoeken zijn gedaan:
Hier krijgen we nog wat uitleg en gelegenheid alles te bekijken. Ook neemt onze gids nog even een foto van o.a. ons en dat wordt door ons zeer gewaardeerd:
En Wanda vraagt of ze er nog een van mij moet nemen? Och, doe maar:
En dan lopen we het hele eind weer terug, en zijn we zo een uur verder. U ziet, ze heeft er nog steeds zin in:
Natuurlijk moet onze dame beloond worden voor haar geweldige prestatie, een houten slang van 5 dollar en ik sla nog een muntje met haar voor de lieve somma van 51 dollarcent; een alien munt:
We rijden dan ook verder na een korte lunch (u weet wel, soep en een broodje). De rit is nog een 90 mijl dus lang genoeg. De volgende stop moet Twin Arrows worden, ook een voormalige beroemde trading post. Ik ga netjes bi de desbetreffende afslag eraf maar we zien niks. Dus draai ik er weeer op, we kijken naar rechts onder het motto "zit het dan toch achter die bosjes?" waarop ik achter mij hoor "opa, kijk, een indianentent". Tuurlijk meid, ik kijk in mijn linkerspiegel en zie........ Twin Arrows verdwijnen...... Tja, shit happens, we waren zo op rechts geconcentreerd dat we vergaten links te kijken. Het zij zo, en we rijden maar door. Omdraaien heeft geen zin omdat de volgende afslag tever weg zit.
Verderop doen we nog Flagstaff aan waar ik de vorige keer in '14 het oude station wilde fotograferen, dat door de drukte niet lukte en ik een kras op de camper reed. Weet u nog? Nu lukte het wel:
De route vanaf Flagstaff is een bekende voor ons en is nu inmiddels in alle 3 jaren door alle 3 campers bereden....... een heel goede oude bekende zeg maar:
Bij Circle Pines / Williams laat ik Wanda nog zien waar ik in 2014 heb zitten filmen s'morgens, en het blijkt toch 3,5 km van de camping te zijn waar we toen zaten. Een leuk weetje. Verder is er op weg daar naartoe niets veranderd, ook wel leuk om te zien.
De plek:
Ik ga er nog even af bij Ash Fork, ook aangedaan in 2014. Daar nog de SF watertoren goed op de plaat gezet maar ook nog even het DeSoto cafe voor een vriend van mij uit het hoge noorden. Voor hem schiet ik nog wat extra mooie foto's::
Het laatste stuk naar Seligman stuurt de Garmin ons over een stuk dat we nog niet eerder bereden hebben. Mooi en rustig, echt Route 66. Daar doen we het voor.
In Seligman even onduidelijkheid waar we moeten zijn. Morgen gaan we er nog even door maar nu al viel op dat de gele Edsel niet meer op haar plek staat en naast de eetgelegenheid is geparkeerd. Jammer:
Goed, we zien morgen weer verder. Nu staan we lekker op een mooie KOA in het zonnetje met een lekkere temperstuur van in de 20 graden:
Internet is redelijk maar zeker niet optimaal. We staan wel dichtbij de wifi antenne maar vanavond al 2x de verbinding verloren. Maar goed, het is gelukt.
Het was een prachtige dag met 2 hoogtepunten die we niet hadden willen missen. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten