Hoi luitjes,
Vandaag zijn we dan echt de bovenkant van het Westen ingereden, en eerlijk gezegd; fantastisch!
De route van vandaag:
Vanmorgen natuurlijk eerst het dagelijkse ritueel. We waren in het donker aangekomen en hadden nog niks van de campground gezien. Er bleek dus een fantastische speeltuin bij te zitten. Dus na het ontbijt en opfrissen ben ik maar eens op mijn gemak met de kleine dame bij de speeltuin gaan zitten en heeft ze lekker een klein uur kunnen spelen. Had ze wel verdiend na 3 weken braaf meereizen.
Daardoor wel wat later weggereden. Eerst maar eens de Highway op richting het Noorden:
Na een uur waren we ongeveer in Cloverdale waar we de 128 op moesten. Dat is de weg richting de kustweg nr 1:
Het wordt een steeds mooiere route met eerst een stuk haardspeld-achtig bochtige wegen en daarna wordt het wat "vlakker":
Je zit hier blijkbaar midden in een wijnstreek want we worden om de paar mijlen opgeroepen om te komen wijn proeven. Deon we natuurlijk niet, we kunnen het niet meenemen en met wijn op achter het stuur lijkt me geen geweldig idee...... maar toch. Het levert in ieder geval wel mooie plaatjes op:
En dan rij je stukken in die sterk lijken op wat we gisteren gezien hebben; Redwoods. We komen ze op onze route vandaag veelvuldig tegen en mooi is het:
Aan het eind van deze weg, net voor de kust moeten we de 1 op. We stijgen kort omhoog, draaien een korte haarspeldbocht door en.......... daar is ze; de oceaan! Dat betekent dat we al een heel eind gereden hebben, over de 4000 mijlen al:
Als we een 10 mijl gereden hebben komen we bij een mooi "vista-point", een uitzichtspunt. Dit blijkt later het "Van Damme State Marine Conservation Area" te zijn (Google is je beste vriend!). Het ligt aan de oceaan met een mooie dag-recreatie parkeerplaats en een soort kiezel/zand strand. Hier gaan we even lekker staan om te lunchen. mag ook want het is bijna 2 uur s'middags:
De stoelen worden uitgepakt en later ook de tafel. Heerlijk, we zitten lekker in het zonnetje. Onder het genot van het geruis van de oceaan genieten we:
Na een lekker soepje met brood en wat gekookte eitjes lopen de dames richting de branding. En dat levert best een leuk plaatje op:
En daar staat onze dame te wijzen. Ze wil niet naar de branding, bang als ze is. Het kost wat overredingskracht maar het lukt ons toch:
Ze heeft wat schelpen en stenen verzameld, en dat kan natuurlijk niet allemaal mee.We beperken het tot een handjevol schelpen. En dat vind ze goed:
En dan moeten we verder. Alles wordt opgeruimd en we rijden weer verder. Achteraf gezien was dit echt het mooiste moment van de dag waar we echt van genoten hebben.
We komen langs mooie stukken weg en omgeving, ja eigenlijk alles is even mooi hier. Zo ook deze "haag" van bomen waarvan de takken in elkaar zijn gegroeid. Mooi!:
We blijven de kustweg van Amerika geweldig vinden, het stuk boven San Francisco is haast mooier te noemen dan dat wat er onder ligt en wat we in 2011 gedaan hebben. Dit stuk is bochtiger en ruiger, ook van omgeving. Zeg nou zelf, super toch?
Ik moet werken achter het stuur, de highway 1 bestaat hier uit lange stukken bergop- en af met scherpe korte bochten. De snelheid ligt laag waardoor je over 30 mijl zomaar bijna 1,5 uur kunt doen. Maar het is het waard.
Als ik op een recht stuk langs enkelen "woningen" kom zie k in een flits links van mij een pickup in de bosjes. In die flits herken ik het als een Chevrolet C10 van 66 of 67..... tja, je hebt een tik of niet. Die moet op de foto, dus ik stop snel. Hoop niet dat de bewoners mij zien, je weet maar nooit. Maar ik krijg 'm op de plaat. Deze is voorbij het punt van restauratie en zal spoedig in de natuur opgaan:
Zo ziet dat er uit. Dit is een van de laatste stukken waar ook Redwoods staan en is net voor Benbow, onze eindbestemming van vandaag:
Dit soort uitzichten heb je dan onderweg:
Nu staan we lekker op onze plek op de KOA hier. Prima camping, uitstekend van voorzieningen alleen dat internet....... blijft allemaal toch wat behelpen hier. Ik had een wifi access point kunnen kopen van Road Bear maar heb in een verslag van mensen uit dezelfde Road Bear groep als dat wij zaten gelezen dat dat helemaal niet goed werkt. En het kost 160 dollar.... daar schiet je dan ook niets mee op. Wat we ook lezen in dat verslag is dat zij slecht en koud weer gehad hebben. Zij hebben de noordelijke route genomen wat wij oorspronkelijk wilden maar wat we wegens de voorspellingen niet gedaan hebben. Gelukkig maar, deze mensen hebben alleen maar kou en sneeuw gehad. Brrrrr! Dan hebben wij toch een stuk meer geluk gehad want met het weer valt het dik mee. Oke, geen zomerse hitte maar verder goed te doen.
Wij zijn tot nu toe dik tevreden met deze te gekke trip! Morgen gaat het richting Crescent City en Jedidiah Smith Redwood State Park. Het kan zijn dat we daar overnachten en dus waarschijnlijk geen wifi- of internetverbinding hebben maar dat moeten we nog even bekijken morgen.
Niet in paniek raken, hooguit 1 dag zonder ons. Laters!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten