19 Juli 2011

Hallo mensen,

Allereerst wil ik iedereen bedanken die ons blog trouw volgt, maar ook diegenen die reageren via de diverse kanalen. Het doet ons erg goed dat er zoveel belangstelling is voor onze trip!

Vandaag staat de verplaatsing op het programma naar Bakersfield. Die is nodig om ons naar Barstow te brengen waar we onze laatste nacht op de Koa campground daar spenderen. Meer een noodzakelijke rit dan eentje waarbij we een toeristisch doel hebben. Met Wanda had ik vooraf wel afgesproken dat ik in Bakersfield, mits tijd over, zou proberen wat treinen te spotten. Tenslotte ben ik nu hier en de vraag is maar of ik hier in de komende jaren zo snel nog een keertje kom. De gezinsomstandigheden zullen dat zeker de komende jaren niet toelaten.
Na het ontbijt eerst nog even lekker met onze voeten in de whirlpool gehangen. Die was echt bloedheet en erg lekker. Zoonlief niet, die is allergisch voor zwemwater...... :)!:

Na van de camping afgereden te zijn eerst weer een goeie 55 kilometer richting het noorden gereden. De tomtom gaf aan dat dit de snelste manier was om naar Bakersfield te rijden. Oke, doen we dat.

 Na die afstand gaan we richting Fresno/Bakersfield:

De uitgestrektheid van dit landschap is enerzijds eigenlijk erg eentonig, maar anderzijds enorm fascinerend. Waar heb je dat? Bij ons niet! Wij vinden het in ieder geval geweldig!:

Het is nog een heel eind naar LA maar we komen dichterbij.

Het landschap laat toch diverse glooingen zien. Dor is het, maar zo her en der zijn toch groene plekken en bomen te zien. Ze geven het landschap hier zijn typische karakter:

Een eindje voor Bakersfield schiet Kilian deze foto omdat hij de spiegeling in het asfalt zo mooi vind. Ik geef hem helemaal gelijk als ik het resultaat zie..... Prachtig he?:

Dan zien we plotseling aan beide kanten van de weg een enorm veld met zogenaamde ja-knikkers, zover je maar kunt kijken. Het kunnen er wel 1000 zijn, gewoon niet te tellen. Olie is de bron van de economie zullen we maar zeggen:

Bakersfield nadert nu met rasse schreden en we rijden met de toegestane 70 mijl per uur flink door:

Als we er in rijden zie je de typische Amerikaanse straten. Veel reclame en de stroomleidingen boven de grond:

We rijden eerst naar de campground om te kijken of er plaats is. Het River Run RV park blijkt een behoorlijk nieuw park te zijn met prachtige plekken. Er is nog genoeg plek en voor 37 dollar ben ik de man. We bekijken onze plek even en rijden dan eerst Bakersfield in. Ik had gisteravond al uitgezocht waar ik de meeste kans zou maken en in Sumner street is het bingo; daar is een groot rangeerterrein met ene klein locdepot. En daar staan de echte knapen die ik graag met eigen ogen wil aanschouwen:

We (Kilian en ik) filmen en fotograferen met 2 camera's dat het een lieve lust is. Eerst worden we door een jonge knaap gesommeerd om niet op het terrein te komen, maar op een gegeven moment, als men een serie locs aan het samenstellen is, komt er een oudere man op ons af en vraagt of we een kort ritje willen maken tijdens het verplaatsen van deze sleep? Nou, da's niet tegen dovemans oren gezegd en we springen snel op de grote loc de cabine in. Tjee, dat ik dit mag meemaken. Men zegt wel eens:"van geluk onder de trein komen", maar in ons geval is dat er in! De mensen van de UP zijn volgens zeggen nooit zo toeschietelijk en hebben liever geen pottenkijkers. Sinds 2011 zijn de Ammi's een beetje wantrouwig met deze dingen geworden, dus we treffen het we heel erg met deze man. Als ik hem daarmee confronteer zegt hij: "ik moet nog 2 weken tot aan mijn pensioen, dus ik maak me niet druk als men er moeite mee heeft". Lucky us!
Op deze grote jongen (de voorste) mochten we even mee "op de bok":

En hier zit de "meester". U ziet de grijns op mijn gezicht?:

En waar alles plaatsvond:

Ik dank mijn lieve vrouw en dochter voor het geduld dat ze met mij hebben..... ook vrouwlief is zich bewust dat we voorlopig niet meer hier heen kunnen vanwege dochterlief en kleindochter. Dat is niet erg, integendeel. Dat doe je voor je kinderen. Dus is het wel heel erg fijn dat ze mij deze vakantie op treingebied veel kans heeft gegeven!! Mooi toch?

Morgen de laatste dag door de Tehachapi Mountains. Die zijn erg mooi. We zullen dan naar Barstow rijden naar de Koa daar om daar de laatste nacht door te brengen en de camper inleverklaar te maken. En natuurlijk de tassen weer in te pakken. Veel werk nog dus.

Later!