vrijdag 8 juli 2011

8 Juli 2011

Hi there, folks!

Daar waren we weer. Vandaag was het weer vroeg dag, 7 uur was ik er uit. Wakker word ik van een motor die wegrijd. De mannen gaan denk ik wat boodschappen doen voor onderweg of hun ontbijt. Echter steek ik m'n kop uit de deur en zie dat ze al weg zijn. Tja, als je 700 km op een dag wilt rijden moet je vroeg weg, nietwaar?
Warm, warm en warm is het. 107 F zegt iemand die ook op de campground staat. Ik weet dat dat 44 graden celsius moet zijn.... zucht. Maar wel lekker, hoor. Met het ontbijt klaarzetten vinden we een briefje onder een steen; van Jim. Of we maar veel plezier in Sedona mogen hebben, en verder een email adres met het verzoek om nog eens wat van ons te laten horen hoe het geweest is. Leuk!:



Op tijd gaan we weg na het ontbijt. Ik wil rustig naar Sedona kunnen rijden om daar tijd te hebben de dingen goed te zien. De weg naar Sedona voert over de Interstate 17. Een mooie route door een nog mooier glooiend landschap:



Er gaat hier blijkbaar ook nog wel eens wat mis... op een stuk waar het sterk op en af gaat hebben ze zelfs speciaal voor op hol geslagen trucks zonder remmen een speciale "ramp" aangelegd waar ze dan op uit kunnen rollen. Aan het eind een grote hoop zand of grind en stil sta je. Moet geen prettig gevoel zijn....


Al verder rijdend komen we steeds dichter bij Sedona. Ineens staat daar een bord aan de kant van de snelweg; Coconino national forest. Nooit van gehoord, ook niet in de voorbereidingen. Zo leer je nog eens wat:



Dichter bij Sedona noemen ze de highway de Red Rock scenic road. En dat klopt, want de route en het landschap kleuren steed roder. Moet ook wel want Sedona staat bekend om de rode kleur rotsen.
We gaan de Interstate af en rijden binnendoor naar onze bestemming. En daar doemen ze al op:


De Red Rocks....Mooi he? We slaan af bij het visitor en informatie centrum:


Daar leggen ze ons uit waar we naar toe moeten om de mooie punten te kunnen zien. Naar later blijkt erg goeie tips. Want mooi is het er. Dit is het vergezicht vanuit hier:


Van daaruit rijden we verder richting het centrum van Sedona:


Dat is eigenlijk een bonte verzameling van winkeltjes en andere commercie.... niet echt iets voor ons en we rijden er dan ook doorheen. Na Sedona komen de diverse stops en uitzichtspunten. We hebben veel foto's gemaakt en kunnen ze echt niet allemaal laten zien. Een kleine selectie:










De ranger verteld ons dat we zeker de Chapel of the Holy Cross moeten gaan zien. Van daaruit kun je prachtig kijken en zie je een formatie stenen die sterk op Snoopy lijkt. U weet wel, Charlie Brown:


De weg er naar toe:


En de Chapel:


Daar kun je in, ware het niet dat, als we er net zijn, een bord zichtbaar wordt waarop staat: "No RV's beyond this point". En da's mooi *** want achter dat bord is de parkeerplaats...... En daar sta je dan met 8,2 meter camper. Dus maar gekeerd met hulp van zoonlief en weer terug. jammer, ik had graag gekeken, de ranger had ons wel een foto laten zien van de desbetreffende " Soopy"  rots. Maar ik wilde het risico van een bekeuring niet nemen. De betreffende ranger heeft hier waarschijnlijk niet aan gedacht ofschoon ik hem wel gevraagd had of e.e.a. met een RV te doen was.

Vanuit die punten rijden we weer verder, ditmaal linksaf richting vliegveld. Nu denk je net als ik een vlak stuk land naast het dorp. Maar nee, we gaan behoorlijk steil omhoog over een smalle weg en rijden naar een uitzichtspunt dat net voor het vliegveld zit:


Gelukkig heb ik niet echt een grote auto bij me...... maar het gaat goed. Boven is een uitzichtspunt over Sedona en de red Rocks. En het betaald zich terug in een pracht uitzicht (met dochter en kleindochter):



Ik:


Het verliefde stel (ahum):


En het adembenemende uitzicht:


Naar beneden gereden gauw richting camping in Williams. Dan zijn we er op tijd en kunnen ons rustig klaarmaken voor de nacht daar. Alleen..... dacht ik dat dat stukje snel en vlak was. Oh hoe fout. Dit is een van de mooiste stukken natuur die ik jaren gezien heb. De route slingert zich naar omhoog naar een prachtig uitzichtspunt:





En met de familie (op zoonlief na die de foto neemt). Ik wilde graag met Layla op de foto. Geen zorgen, ik sta veiliig en er kan niets gebeuren. We hebben met de kleine best wel bekijks op deze trip, veel (vooral) dames willen even in de maxi-cosi snuffelen om de kleine te bewonderen. leuk he?:


En de kleine dame:


Van daaruit rijden we weer naar beneden, en ook die route is prachtig. ik kan hem aanbevelen voor iedereen die nog eens naar deze contreien wil komen. Prachtig!!


Dan draaien we de 40 weer op richting Williams (na in Flagstaff nog even wat inkopen gedaan te hebben). Als we daar rijden wordt het wat natter en donkerder.... hmm, het regent in de verte. Ja, een vakantie met de Halma's zonder regen had ik ook niet op durven dromen!:



Nog even de Tomtom instellen, toevallig doen we dat op een heel mooi punt:


En ja, als we aankomen bij de Koa regent het behoorlijk:



Jammer.... even rond vragen leert dat het hier al de hele dag regent. Men noemt dat " munsoon"  hier. Hoort er bij zegt men, ik geloof het..... De voorspellingen voor morgen zijn 0,2 mm regen met een 51% kans. We wachten af. De Grand Canyon verdiend eigenlijk wel een mooie zonnige dag. Dit is een van de speciale doelen van deze reis.
De Koa hier (Circle Pines is perfect; schoon, netjes en compleet. Toch een hele verbetering t.o.v. vanmorgen. Gelukkig maar, want hier staan we toch 2 dagen.

Zo, een hele ruk tekst plus foto's. maar het was gewoon een mooie dag. Morgen hopelijk weer eentje! In totaal weer een klap foto's gschoten, zeker 500. Dat doen we eigenlijk elke dag.... Ik heb een losse harde schijf mee dus dat kan gemakkelijk. Liever thuis wat weggooien dan hier tekort komen. Toch?

Morgen weer meer!

Greetz, Ronald.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten