21/22 Juli 2011

Hallo luitjes,

Daar zijn we dan weer.  Camper wordt vandaag ingeleverd en dan naar huis. Helaas, maar het is ook goed zo. Een prima vakantie die we voorlopig niet meer zullen maken maar zeker niet zullen vergeten. Er valt veel na te genieten! Ik combineer de 2 dagen maar omdat het eigenlijk 1 lange dag voor ons is.

Vanmorgen vroeg uit de veren, 7 uur om precies te zijn. Er moet nog veel gedaan worden. De tassen zijn gisteravond al ingepakt en voorzien van een TSA slotje maar zoals op elke vakantie moet er natuurlijk in een aantal tassen nog wat ingepakt worden wat we gisteravond vergeten zijn.... zucht. Ook moet de camper schoon ingeleverd worden dus dat doen we direct na een uitgebreid ontbijt samen. Alle tanks moeten schoon en leeg dus daar hou ik me met Kilian eerst mee bezig. Niet schoon/leeg betekend een boete bij inleveren en dat willen we niet. De schoonwater tank was toen ik hem ophaalde niet leeg maar ik laat alles via de wasbak weglopen. Dat duurt even (zo'n 20 minuten) maar goed, het moet maar.

Rond 10.00 zijn we dan ook klaar om te gaan. Ik tank op de camping nog even propaan (voor het koken en de koelkast als je rijdt) en we gaan richting LA:

Een eindje de highway op zie je dit bord:

Bakersfield kwamen we vandaan dus we gaan de an Bernardino kant maar op. Een mooie snelweg die door de bergen achter LA loopt. We moeten nog een eindje:

Wederom lange, rechte stukken door een woestijnachtige omgeving:

Waarbij je van alles tegenkomt. Preuts zijn ze wel, die Ammi's. Met alcohol of anders op straat is een doodzonde, maar een goeie show kunnen ze wel houden!:

We gaan over Cajon pass (spreek uit Ke-Hoen), een prachtig stukje weg:

We volgen braaf de borden en aanwijzingen van de tomtom. Een uiterst nuttige aankoop, zonder was het allemaal een veel groter gezoek geworden met kaarten e.d. Dit werkt uitstekend, wijzigingen in je route geef je direct in en voila; hij of zij brengt je er direct naar toe:

Nee hoor, die 100 dollar is prima besteed!

De fog neemt toe boven LA. Je kunt hier niet zo ver kijken als buitenaf, het is veel heiiger:

Als we op een gegeven moment voor een stoplicht staan staat er een typisch Amerikaans politiebusje naast ons. En ja hoor, als we goed kijken zit het helemaal vol!! Wel een leuk gezicht, normaal zie je dit alleen in Amerikaanse tv series en nu sta je er naast:

Mooi op tijd zijn we vlakbij de verhuurlocatie. Ik had volgetankt en berekend dat we op halfvol uit zouden komen. Da's precies wat hij moet zijn want zo kregen we hem ook mee. Echter ben ik er toch wat onderdoor geschoten en moet er nog voor een goeie 35 dollar in. Als ik sta te tanken zie ik 2 zwervers met een winkelkar staan. We hebben nog wat eten en drinken over dus na het tanken lopen we er heen en leggen het bij de man in de kar links in het "kinder"gedeelte. Blij als hij is krijgen we diverse "gracias" naar ons toe. Och, zo hebben we toch nog wat nuttigs gedaan, toch? Anders moet je het weggooien en da's ook zonde. Deze man heeft er nog wat aan:

Het laatste stoplicht voor Cruise America. Bah, ik wil 'm helemaal niet terugbrengen..... krijg er net schik in!:

Tada! We zijn er:

Ik zet de camper neer en we halen onze spullen er uit. Je moet even je beurt afwachten en ik maak een praatje met de man voor mij. Ook een Nederlander en met hem zijn ze wat drukker als normaal. Hij heeft zijn spiegel er af gereden en in Las Vegas hebben ze er voor hem een nieuwe opgezet. Maar in plaats van de 300 dollar die dat kost van zijn voorschot/borg af te halen hebben ze het er bij op gezet... kijk, dat is handel! Met meer borg terugkomen dan dat je betaald hebt! Na een 20 minuten is het toch geklaard en zijn wij aan de beurt. Als ik de andere campers bekijk hebben wij 'm wel heel netjes ingeleverd, zelfs de buitenkant hebben we nog schoongemaakt. Als beloning brengt hij ons 2 uur generatorkosten minder in rekening. Leuk toch?

Binnen wordt ales netjes verrekend en krijg ik op 3,5 dollar (1 uurtje generator) na mijn borg netjes terug. Ook belt hij nog even voor een shuttletaxi naar de airport, dat zit tenslotte bij de earlybird aanbieding bij.

Samengevat is alles netjes geregeld bij Cruise America. Complimenten daarvoor!

Nog even met familie:

En de chef:

Ik heb er 2,5 opperbeste weken in vertoefd en kan het iedereen aanraden. Het zijn kwalitatief niet de best uitgevoerde en uitgeruste campers maar ze doen wat ze doen moeten; je door de States brengen. Het verbruik van zoiets schommelt tussen 1:3 en 1:4, dat moet ik nog even rustig narekenen. Maar het neigt meer naar de 1:4.

Omdat we toch moeten wachten op de shuttle kan ik nu wel vermelden wat er nu niet helemaal goed ging bij het ophalen van de camper. U herinnert het zich nog in het verslag van 5 Juli:

Daarna gauw de camper opgehaald en gaan rijden. Het ging allemaal redelijk snel maar uiteraard ging er toch iets mis. Wat zal ik na de trip nog wel melden.... 

Toen we 't ding ophaalden stonden we netjes voor de balie te wachten en onze voorgangers te bekijken. En toen ik op de balie keek stokte mijn adem..... een rijbewijs! Verdorie, ik had mijn portomonee thuisgelaten omdat ik alleen de CreditCard en bankpas nodig had, en die hadden we in een speciale vakantie portomonee gestopt. Maar laat nou ook uitgerekend mijn rijbewijs daar in zijn blijven zitten (want daar zit hij altijd in)..... en dat had ik wel nodig om de camper op te halen. SHIT!!!

We zijn aan de beurt en leggen de man uit dat we wel de internationale rijbewijzen hebben maar niet mijn originele. En als bestuurder en huurder heb ik die eigenlijk wel nodig. Gelukkig, ja echt gelukkig heeft Wanda haar rijbewijs wel meegenomen. Dat mag ook en zij moet daarvoor alleen samen met mij alles ondertekenen voor de verhuur. OEF!! Goed gegaan, man wat kneep ik 'm! Zul je zien, sta je daar met je speciale early bird duur betaald en krijg je je camper niet mee. Had trouwens helemaal in een Halma vakantie gepast.............!

Maar goed, we hebben hem toch meegekregen. Daarmee was alleen mijn grootste angst om aangehouden te worden, maar gelukkig zijn ze hier niet zo zeikerig en kneuterig als in Nederland. Ik heb mij netjes aan de regels en zeker aan de voorgeschreven snelheden gehouden om moeilijkheden te voorkomen. En da's gelukt. Zo, nu weten jullie het!!

Als we zitten te wachten krijgt mijn (Amerikaans/Mexicaanse) buurvrouw en -man lucht van het feit dat we ons koffiezetapparaat en toaster in de camper hebben laten staan. Op de laatste camping wilde niemand het omdat ze al voorzien waren. Ook goed, dan maar in de camper laten voor de volgende verhuurder. Heeft die mooi mazzel! Maar nee, deze dame en heer vragen mij het hemd van het lijf waar de spullen zijn. Aangezien onze camper al weggereden is weet ik dat ook niet. Echter blijven ze zeuren en ben ik blij dat onze taxi ineens verschijnt!

Op tijd arriveert dus de taxi naar LAX. Het is een erg nerveuze chauffeur want nadat we alles ingeladen hebben peert hij 'm er met een noodgang vandoor en doe niet anders dan op de snelweg gas geven - gas los - gas geven enz. Rijdt wel apart trouwens...... Maar we komen heelhuids aan en hij zet ons netjes af voor de Air Berlin (en aanverwante maatschappijen) terminal. Als fooi geef ik hem mijn laatste losse dollarbiljetten. Hoeft niet, maar ik doe het toch.

Alles naar binnen gesleept en de balie zoeken van Air Berlin. Die ligt binnen zichtafstand en is ook al geopend op 14.00 uur. We vliegen om 18.15 dus dat is mooi op tijd.

De volgende foto's zijn allemaal met de kleine camera genomen en dus iets minder van kwaliteit.

Op de luchthaven een karretje gehuurd voor 5 dollar (waarvan ik dacht dat het borg was... dus niet en daar kun je dan naar fluiten. Grrrr!). Daar de kleine tassen en onze kleindochter op geparkeerd, scheelt een hoop gesjouw:

De hal waar we binnen zijn gekomen:

Aangezien we erg vroeg zijn stel ik voor om toch wat te eten. Vooral Shannon kan in het vliegtuig niet echt de maaltijden eten vanwege Layla. Dus neemt ze hier een "plain salad" die veilig voor haar is. Weggespoeld met een grote Sprite (No refills!) krijgt ze die wel weg en stilt die de honger:

Rustig eten we ons McDrek ....eh McDonalds voer op en lopen rustig naar de douane. We hebben veel verhalen gehoord en gelezen maar ondanks dat het best druk was waren alle ambtenaren bijzonder rustig en goed gemutst. Vriendelijk werden we voorgelaten in de rij (het scheelt wel, zo'n baby) en naar de desbetreffende gangen geloodst. Na hier alles in een bak gelegd te hebben moet je door een bodyscan. We kunnen eigenlijk allemaal zo door behalve ik die de tas van Layla draagt. Dar zit water en melk in en dat wil de beste man even onderzoeken. Hij vraagt netjes of dat mag, en daarna moet de tas nog een keer door de röntgenapparatuur. Ook dat gaat verder goed en we lopen door naar gate 104 waar onze Air Berlin vogel al klaar staat:

Ik wil een ieder nog op de foto zetten maar U ziet; dat wilden ze niet....... Och, allemaal een beetje gespannen voor de vlucht:

En dan kunnen we boarden on 17.30. Het vliegtuig vertrekt om 18.10. Ook hier mogen gezinnen met baby eerst aan boord. Ha! Wij dus! Er loopt een vrouw voor ons met een verschrikkelijk huil- en schreeuwkindje.... ik zeg tegen Wanda: "ik hoop echt dat je daar niet naast zit want dan worden het moeilijke 11 uren vliegtijd". Gelukkig blijkt in het vliegtuig dat dat niet zo is. De dames zitten op dezelfde rij maar op de andere 2 van de 4 stoelen. Bij het inchecken heb ik gevraagd of er eventueel 2 stoelen zijn voor ons bij het raam. En dat hebben ze. Wij zitten een rij of 8 rechts achter de dames.

Op tijd stijgt het vliegtuig op. Al snel blijkt deze A300 van oudere datum te zijn als die op de heenreis die vrij nieuw was. Deze rammelt veel meer en heeft nog ouderwetse tv's aan boord (U weet wel, geen platte!).

We vliegen over LA weg richting Europa:

De route blijkt dit keer iets lager (niet over Ijsland en Groenland) en ook 3 kwartier korter. Dat ligt aan de jetstream waarin men vliegt verteld later de stewardess. Ook nu gaan we tot 11,5 kilometer hoog, toch wel spectaculair. Na een uur of 2 wordt het donker en blijken we boven een flinke onweersbui te vliegen. Het vliegtuig is onrustig en bonkt en schud aardig. Op een gegeven moment moeten de gordels aan vanwege turbulentie. Bah, dit vind ik niks, zeker niet als ik links kijk en de andere rij aan het raam voor mij op en neer zie gaan. Zo zwaait de Airbus. Slik...... Later zegt Shannon: "Ik dacht, nu storten we neer"! Gelukkig niet (anders kon ik dit verhaal niet typen) en blijt de turbulentie van redelijk korte duur. Wel vind ik (en ook anderen) dat de hele vlucht onrustiger is als de heenweg. Maar ook dat verteld men ons later heeft met die jetstream te maken. Ook weer meegemaakt zullen we maar zeggen!

De hele vlucht is toch wel erg lang, slapen lukt niet echt omdat je niet lekker kunt gaan zitten in die stoelen. Af en toe een hazenslaapje maar meer zit er niet in. Men houd wel bewust de luike dicht ondanks dat het na middernacht US tijd al weer licht begint te worden. Waarschijnlijk om je een soort "nacht" mee te geven die je anders gedeeltelijk mist.

Boven Nederland al weer, let op de uitstulping links door het gat in de wolken. Hier is de Airbus al bezig om aan te vliegen op Düsseldorf en heeft het zijn vlieghoogte al verlaten:

En we landen veilig. Wel drapeert Kilian naast mij nog even net voor de landing een zakje vol met wat voorheen in zijn maag zat..... De koffie van 2 uur geleden bij de broodmaaltijd is hem niet goed gevallen en dat komt er nu uit samen met die maaltijd. Gelukkig heb ik een deken over want anders had ook ik me kunnen verschonen..... Ik loop na de landing naar een van de stewardessen en vraag om wat spulletjes om het op te ruimen. Zijn deken verdwijnt linea-directa in een plastic tas en zal de wasserij waarschijnlijk niet halen... Ook al het andere stop ik daarin. We krijgen nog wat extra zakjes mee voor als het nog misgaat eventueel. Later blijkt dat nog van pas te komen.
Op het vliegveld halen we snel een broek uit zijn tas en trekt hij schoon spul aan. Dan verzamelen we alle spullen en tassen om daarna te vertrekken.

En onze kleindochter slaapt heerlijk boven op de kinderwagen geparkeerd. Ze is erg rustig geweest onderweg en heeft zich prima gehouden. Klasse toch?:

De airport heeft een skytrain die ons snel naar onze parkeergarage brengt. Waar stond de Mazda ook al weer eens...? Ah, op dek 3 zegt Kilian. Zo elder is hij gelukkig wel want daar is waar we onze auto terugvinden. Snel alle zooi er in, rek en kinderwagen er op en rijden maar. Maar... wat is er met de auto? Langzaam, shit, ik moet koppelen.... wat wen je snel aan die grote automatische bakbeesten. Ook valt het direct op hoe laag ik zit. En dan te bedenken dat ik dit type auto (sedan/hatchback) al een jaar of 20 - 25 rij....... Op de autobaan is het helemaal vreemd, normaal rij ik rustig 150 a 160 op de Duitse autobaan maar nu blijf ik automatisch op de 110 a 120 hangen. Raar he? Ach, het zal wel snel weer gewend zijn!

Oh ja, onze zoon drappeert wederom een deel van zijn maaginhoud in het reservezakje. Gelukkig dat we die gekregen hadden....!

Doodmoe arriveren we bij huis. Alle spul snel naar binnen en wat pizza's gehaald. Eerst eten (behalve Kilian, die ligt bijna direct te slapen op de bank). Ook wij hebben het moeilijk, maar daar moeten we even doorheen.

Morgen het laatste verslag als samenvatting van onze reis!

Greetz, fam Halma.