Gisteren hadden jullie al gezien dat we niet ver van de oceaan stonden. Dat wilden we natuurlijk vandaag voor het vertrek nog wel even zien:
We pakken ons in en lopen er naar toe. Er is een speciaal pad voor aangelegd. Na het oversteken van de weg loop je zo het "duin" gebied in. Het lijkt maar een kort stuk en dat is het dus niet.... het is toch best wel een eind lopen. maar na een goed half uurtje zijn we er dan toch:
Tadaa! De Pacific Ocean!!!:
De dames vinden het water maar koud. Is het ook maar toch heeft dat wel wat en is het best wel lekker:
Je moet eigenlijk wel een boodschap achterlaten vind ik. Dus plant ik mijn voeten in het mulle strandzand
en zet er een tekst neet; "I was here". Duidelijk!:
Onze zoon laat zich op zijn Hollywoord's meesleuren (denk aan de Tom Hanks film Cast Away) en zijn tekst spreekt duidelijke taal:
Of er hulp voor hem komt? Ik hoop het.........
Tja, dan kan dochterlief niet meer achterblijven:
Mijn zoon kan niet genoeg krijgen van het koude water. Ik maan hem echter wel om niet te ver in de zee te
lopen. Zoals hij al opmerkt vol je cht de " zog" , de " trek" richting het open water als je er in staat:
Ziet U het blok hout? Dat brengt mij op een idee... Deze camera heeft een zelfontspanner zoals eigenlijk elke moderne camera. Na even wat gevogeld te hebben weet ik hoe die werkt en roep iedereen bij elkaar. Ik leg de camera op het blok en druk af. Direct ren ik naar de rest.
De 1e poging mislukt, maar de 2e is best leuk. Hier staan we dan met ons vijven. Vakantie 2011! Om nooit meer te vergeten!:
Dan lopen we rustig terug en maken ons klaar voor de trip van vandaag:
Die zal naar Felton leiden waar ik graag het "roaring camp and big trees" wil zien. Dit is een park dat nog een aantal bijzondere stoomlocomotieven in dienst heeft, werkend en wel. De directie heeft toestemming gegeven, dus daar maak ik dankbaar gebruik van!
Langs de kust en over kronkelige, klimmende wegen en haarspeldbochten:
We komen op onze plek aan:
En laten ons nog even op de foto zetten doorzoonlief. leuk he?:
De kleine meid is rustig en tevreden. Op deze manier is het wel te doen om met zo een kleintje op vakantie te gaan. Het blijft anders toch wel een heel avontuur hoor:
Dan gaan Kilian en ik een rit maken met de stoomtrein. Het is een zogenaamde Shay die in bos- en mijnbouw is gebruikt. Dit park is opgericht in de 60'er jaren uit de restanten van zo een werkmaatschappij. Men heeft zo toch iets speciaals en van deze locs zijn er werkend niet zo heel veel meer in Amerika:
Onderweg stopt de trein nog even voor een smeer- en inspectiebeurt en hebben wij even gelegenheid om rond te lopen. Hier staan niet de Seqoia's (reuzenbomen) maar wel grote buitenproportionele dennen. Die zijn zeker de moeite waard te bekijken:
Ik laat me na terugkomst nog even fotograferen met een soort andreaskruis die daar staat:
Nadat we over het terrein en werkplaats gelopen hebben om e.e.a. te fotograferen (en een leuk gesprek met een echte freak te hebben gehad die daar werkte) gauw terug naar de camper. De dames zijn voor vertrek wel meegelopen maar nadat wij weg zijn gereden met de trein hebben zij zich nog even vermaakt dat, een ijsje gegeten en terug naar de camper gegaan. Nadat wij terug zijn rijden we dan ook de parkeerplaats af. Ik had op de vorige camping al gebeld en een plek gereserveerd Snel op weg dan maar:
Onderweg komen we door Watsonville, en daar spotten Kilian en ik wat losse locs van de Union Pacific. We stoppen even en ik zeg tegen de dames dat we even 10 minuten weg blijven. uiteraard houden we ons als echte mannen daar niet aan en het worden er toch zeker 35..... We fotograferen en gaan dicht naar de locs toe (wat eigenlijk niet mag. Dan spot ik een type dat in een kleurstelling is die allang niet meer openbaar is. Ook is dit "mijn" maatschappij die ik in model doe en had ik nooit durven dromen deze kleuren in het echt te zien. Ik ga er met Kilian dan ook op af. Na met de telelens gefotografeerd te hebben zeg ik tegen Kilian: "ik moet er heen, dan maar het risico van een bekeuring. Deze kans krijg ik niet een 2e keer!". Dus gewoon doorgelopen, en we hebben geen mens gezien... Dat risico was het wel waard, dit is een echte droomwens voor mij! Gauw op de foto dan maar:
Daarna snel naar Salinas gereden:
Waar de campingbaas al een serie enveloppen klaar heeft hangen voor de late gasten. Ik pak de onze en rij naar onze plek. Die is aardig en we gaan direct koken en wassen. Ik doe het fornuis vandaag met hulp van de kids. We toveren er dan ook best een lekkere maaltijd uit vandaag terwijl Wanda snel een grote was draait. Ik wist weer bijna een nieuw T-shirt te ruineren vanmiddag en ook de broek zit weer onder de troep. Een echte kerel zal ik maar zeggen...............!:
Klaar!. Morgen langs de kust naar beneden!
Greetz, familie Halma.
Het kan ook echt niet zonder treinen. Ik had eigenlijk wel een prominenteren foto van die Shay verwacht :-). ;-)
BeantwoordenVerwijderen