donderdag 24 maart 2016

Dag 4; van Louisville naar Nashville

Hallo luitjes,

Allereerst is ook vandaag de internetverbinding niet super. Toen we hier eind van de middag aankwamen liep het als een speer, nu is het 8 uur geweest en zit waarschijnlijk iedereen achter z'n laptopje en is het niet vooruit te schoppen. Het zij zo.
Gisteravond hoorden we nog een camper langskomen, later bleek wat dat was. Zie hier de overkill aan Amerikaans kamperen:


Totaal was het ongeveer 24 meter lang...... de aanhanger (met daarin denk ik een auto) alleen al 8 meter. Net zo lang als onze camper.... waanzin.


Vanmorgen wat later vertrokken van de camping. De dag begon er goed met zon en mooie temperaturen. Slapen was wat minder afgelopen nacht, ik was al om 5 uur wakker. Zal nog van de reis zijn, ik weet 't niet. Zo rond half 11 zaten we op de interstate:


En op richting Nashville over de 4-baans:


Ons eerste doel van vandaar, Bardstown, lag niet zover weg, een goeie 35 mijl. Een mooi stadje met een erg mooi historisch centrum:

Daar hebben we vandaag 2 musea bezocht. De eerste was het Civil War museum of the Western Theater. Eerst campertje even geparkeerd:


Even snel; de Amerikaanse Burgeroorlog van 1861 tot 1865 kent grofweg 2 "strijdtonelen: het Westerse deel van de Appalachian Mountains en het Oostelijk deel richting de kust. Dit museum gaat over het eerste deel:



Na een leuke ontvangst door een vrijwilliger die tevens voorzitter was zijn we even rond gelopen door dit museum. Ik zal jullie alle foto's besparen want dat zijn er behoorlijk wat. Deze wilde ik wel laten zien; onze Layla staande in een geschut uit die tijd. Dan is zoiets toch wel groot hoor. Zij vond het in ieder geval wel leuk. Ook nog 2 mooie foto's die Wanda had genomen:




Na het binnenste deel gezien te hebben en wat souvenirs te hebben gekocht (waaronder een erg mooi groot en dik gebruikt fotoboek voor slechts 15 dollar) was er ook nog een buitendeel:


Dit is een collectie gebouwen uit die tijd die her en der weggehaald zijn en hier opnieuw opgebouwd zijn. Een soort openluchtmuseum. Leerzaam en leuk en de kleine meid vond 't allemaal prima:


Onze ticket gaf ook toegang tot een ander museum in dit stadje. We moesten daarvoor de camper een 500 meter verplaatsen en lopen van daaruit naar dit museum (stiekem door Wanda vastgelegd):


De ingang:


Het is het War Memorial of Mid America. kort gezegd wordt hier getoond in welke oorlogen de Amerikanen gevochten hebben. Dan wordt pas duidelijk hoeveel dat er zijn...... teveel. Uiteraad in het land, maar ook daarbuiten zoals de Koreaoorlog, Vietnamoorlog, WWI, WWII, Golfoorlog. Van elke een collectie foto's, tekst en voorwerpen. Mooi om te zien.
Ook hier een erg vriendelijke gepensioneerde vrijwilliger. Als wij met hem spreken komt (naar later bleek) zijn vrouw binnen met zijn McDonalds lunch. Zij knoopt direct een gesprek met ons aan en verteld met verve dat zij ooit 6 maanden door Europa getrokken zijn in de jaren 70. Zij spreekt de keukenhof zo mooi uit dat het niet voor herhaling vatbaar is..... Ze vond het wel mooi. Zo babbelen we nog wat en krijgen ook nog een mooi verhaal over de man die in Bardstown gewoond heeft. Generaal Moore heet hij en misschien kennen jullie hem ook. Mel Gibson speelde hem in de film "We Were Soldiers". Hij wordt als held beschouwd en omdat hij uit dit stadje komt is er een hoek speciaal aan hem gewijd. Een mooi en interessant verhaal, dat wel.

En zo rijden we dan weer weg het plaatsje uit:


Wel had ik bij binnenkomst een de rechterkant een interessante trein gezien. Die nog even bezocht. Ik had er al wel eens van gehoord, de RJ Corman Dinner Train:


Ook hier een snelle reportage in de regen, want dat doet het inmiddels flink. Minder, maar we zitten gewoon nog vroeg in het jaar. Layla blijft in de camper bij Wanda:


Op onze rit komen we nog door New Haven Kentucky. Daar zit (jawel) een treinmuseum en hoera, het zit op donderdag dicht...... Maar geen nood, Ronald heeft toch snel even de collectie die buiten stond op de gevoelige plaat vastgelegd. Het museum zelf is het voormalige stationsgebouw:


Van hieruit gaat het richting de 65 South. Maar niet voordat we op een van de mooiste stukken van deze route komen, de Abraham Lincoln Birthplace  Historic Park:


En hoe raad u het, ook dit zit dicht..... Het stelt echter niet zoveel voor en het meeste is zo toegankelijk. Het is mooi om te zien hoe een van Amerikaans beroemdste presidenten zo nederig geleefd heeft. Zijn familie was zo arm dat hun hutje zeker niet groot te noemen was:


De teksten op de info borden vertellen dat deze man al in zijn jonge jaren moet zijn gevormd in zijn gedachtegoed over slavernij. In zijn woonplaats leefden toen rond de 1600 blanke zielen tegenover iets meer dan 1000 slaven.... het zegt veel over die tijd. Ook blijkt de doorgangsroute voor het slavenvervoer langs deze plek gelopen te hebben. Hij moet dus veel ellende hebben gezien en toen al gezien hebben dat slavernij niet de oplossing was en dat het moest stoppen. Wat uiteindelijk door zijn inspanningen toch gelukt is.

Het uitzicht aan de achterkant van dit terrein is zo mooi, je waant jezelf even terug in die beruchte oorlogstijd:


Ook hier maar even snel een serie foto's gemaakt voor later. Op de rit richting grote weg komen we nog door Hodgenville en dat blijkt de oorspronkelijke geboorteplaats te zijn van AL:


Vreemd genoeg noemen ze Illinois het "Land of incoln". Daar heeft hij slechts kort gewoond, het zou toepasselijker zijn Kentucky deze titel te geven. Maar wie ben ik? Juist.
Zo rijden we richting highway door mooie stukken landschap:


En je bent stoer als je een roze zonnebril op hebt:


De 120 mijl grote weg gaat afwisselend van droog naar nat en vice versa:


 

Het rijdt niet super en met een snelheid van 5 a 60 mijl per uur komen we uiteindelijk rond kwart voor 6 net boven Nashville aan bij onze KOA. Die ligt net langs de grote weg maar echt storend is dat niet. Snel wat in de pan gemikt en na het eten nog snel de speeltuin in. 
Nu is het 10 uur geweest en we zijn moe. Zo het nest in en morgen vroeg op voor de trip naar Memphis.

Latersss!

3 opmerkingen:

  1. Wat een stukken om te rijden joh. Maar je ziet wel veel gaaf!!! Veel plezier xxx sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een stukken om te rijden joh. Maar je ziet wel veel gaaf!!! Veel plezier xxx sandra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Sandra. Inderdaad zijn het best hele stukken maar Amerika is nou eenmaal erg groot en een rit van 300 km is iets waar ze hier om lachen. Wij moeten even wennen maar na enkele dagen weet je niet beter :)

      Verwijderen