We zijn weer veilig over op de 11 dag van onze Amerika trip. Vandaag ging de reis naar Roswell New Mexico. Daarover later!
De route van vandaag:
Na alles klaar te hebben zijn we op tijd vertrokken. Even getankt want dorst heeft 't beest zeker wel (1 op 3,75.....) en dan snel naar het eerste reisdoel net buiten Amarillo; Cadillac Ranch:
- https://en.wikipedia.org/wiki/Cadillac_Ranch
Gemaakt in 1974 door 3 kunstenaars en verplaatst in 1997 naar deze huidige locatie. Net daarvoor zit het officiele visitors center:
En kijk eens; Elvis is met ons meegereisd, hij zit in een van de 3 Cadillacs die hier in de zomermaanden buiten geparkeerd staan. Ook zonde maar in ieder geval in een betere conditie dan de 10 andere die we zo gaan zien:
Binnen koop ik nog even een collectors pin en wordt door een alleraardigst meisje geholpen. Echt niet! Ze is niet vriendelijk en staat hier duidelijk tegen haar zin. Jammer maar helaas, werken zal ze.
Ik maak nog even een foto van de halve Cadillac die aan de muur hangt. Ja, auto's mishandelen kunnen ze hier als de beste....
Wat stelt deze attractie dan nou voor? Wel, eigenlijk niks.... 10 Cadillacs met de neus in de grond begraven. Doodzonde natuurlijk maar what the heck; het is kunst. Op het moment dat wij arriveren en net door het poortje gaan stoppen er 2 kleine en 1 grote bus met schooljeugd. Ai... snel wat foto's maken voordat de locatie overlopen wordt.
Het is wel apart.... er zit zoveel verf op die auto's dat het niet normaal is. Oh ja, je mag ze vol spuiten met graffiti. Dat is al ruimschoots gebeurd en maakt ze wel apart. Deel van de kunst zeg maar.
Een van de auto's met haar kont in de lucht:
En de jeugd? Die vermaakt zich opperbest:
Het landschap wordt in deze contreien gedomineerd door gras, bouwgrond en grote grain elevators in alle soorten en maten die je maar kunt bedenken:
Andere details die op beginnen te vallen is de enorme puinhoop die de meeste bewoners om hun huizen hebben liggen. Blijkbaar interesseert het ze allemaal niet en wat ligt blijft liggen:
Ergens zeg ik tegen Wanda: "ik had al een halve boot vol auto's kunnen meenemen want we hebben er genoeg zien staan weg te rotten waar we hier nog wel wat koopmannen voor hadden kunnen vinden. Helaas zijn de centen al opgegaan aan deze vakantie (LOL!).
Nog een exemplaar van een elevator:
En Layla? Die vind 't allemaal best en vermaakt zich prima, al knutselend, al zingend, al spelend met en zonder Wanda:
Al rijdend zi je van alles. Op een gegeven moment roep ik tegen Wanda: kijk eens, allemaal auto's! Maar wat een vergissing..... als ik dichterbij kom zie ik het; allemaal koeien.... duizenden. Het zijn zogenaamde feed-farms waar koeien vetgemest worden om daarna veranderd te worden in porties die in de magen van onze volgevreten Amerikaanse vrienden passen..... het zij zo:
Zo komen we er onderweg verschillende tegen. Het zijn de Herford koeien dacht ik, de echte vleeskoe die zwart van kleur is. Hier staan heel wat steaks te wachten om verorbert te worden door de hongerige eigenaren van dit overigens mooie land:
En dan passeren we de grens van texas met New Mexico. We zijn mooi op weg:
Hier rijden we Clovis binnen. het is er druk en dat is te zien:
Onze camper parkeer ik naast de grote weg tussen enkele bedrijven op een soort parkeerplaats. We staan er prima en zijn niemand tot last:
We eten wat warme soep en ik maak mij klaar om een eindje verder op een brug over de BNSF yard foto's te gaan maken. Echter passeert ons een autootje dat letterlijk volgestouwd ligt met oude zooi. Een vent erin die bijna geen tand meer in zijn mond heeft, kortom; een plaatje. Maar als hij weg is zie ik dat hij er niet alleen spullen heeft gehaald maar dat hij er woont....... en hoe:
Ik zal jullie de voorkant besparen.... hoe kun je zo leven? Dan moet er toch wel iets goed mis zijn gegaan in je leven toch? Triest.
Ik loop verder en fotografeer en film er lekker op los:
Totdat de geschiedenis uit 2014 zich herhaalt. Ik had een voorbijganger gevraagd of je hier filmen mocht en ja, dat mocht. Als ik een goeie 3 kwartier bezig ben stopt er achter mij.... jawel, een politie auto. Heb ik weer..... Ik verontschuldig mij direct als 2 politieagenten uitstappen. Ze blijken gebeld te zijn door iemand die op de yard werkt. De ene officer verteld dat ook voor hun de regels voor dit soort dingen niet echt duidelijk zijn maar hij noemt terrorisme als 1 ding. Ook schijn je van een yard niet zomaar foto's te mogen maken. Wist ik niet en dat vertel ik ook. Ik geef aan de regels van het land als gast te respecteren en dat wordt door de heren zeker gewaardeerd. Ze vragen nog waar ik vandaag kom en schudden mij beide vriendelijk de hand. Och, gelukkig hoef ik niet mee....
We rijden weer verder Clovis uit. vanaf hier wordt het allemaal nog een stuk eentoniger en New Mexico is duidelijk niet mijn favoriete staat:
Recht, recht, recht.... oh ja, af en toe een bocht en dan weer....recht:
Het is allemaal erg slaapverwekkend totdat een mijl of 50 voor Roswell een flinke windvlaag uit het niets ons bijna van de weg blaast! En dan ben je weer wakker, dat verzeker ik jullie....
En zo komen we dan toch veilig en wel in Roswell. En hier ziet het er direct weer veel beter uit:
De Garmin leid ons dit keer keurig naar onze eindbestemming voor vandaag; het Town en Country RV park:
We meldden ons en krijgen een leuke plek. Sanitair ziet er keurig uit, als enigste is op te merken dat ze geen speeltuintje hebben. Och, net even lekker gebald met Layla en Wanda, de kleine meid is lekker moe nu en zit lekker een filmpje te kijken.
Morgen naar het Ufo museum en door naar Albuquerque! Laters!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten