Hallo luitjes,
Eerst weer even de route van vandaag:
Een lange dag vandaag. Ik was net na 7 uur wakker en ben er half 8 uitgegaan. Wanda ook en de kleine was net wakker. Snel opgefrist, ontbeten en de camper klaargemaakt voor de trip van vandaag. Die zal naar Amarillo gaan, eerst via Vernon, dan naar boven naar Elk City voor een bezoek aan het National Route 66 Museum en dan via enkele punten naar Amarillo.
Na het afrekenen van de camping:
Nog wat foto's gemaakt en met Layla in de speeltuin gespeeld:
Daarna op weg via Burkburnett, daar nog een serie foto's gemaakt van een oud depot en een grain elevator. Je bent hobbyist of niet, hé?
Vandaar op weg richting Elk City over lange uitgestrekte wegen in Texas en later Oklahoma:
Het landschap is erg veelzijdig en zo ineens zitten we in wat klein gebergte:
En dan zijn we op de route 66 aangeland, en wel bij Elk City. Hier zit het National Route 66 Museum:
Voor 10 dollar zijn we binnen, de kleine meid is gratis. Het moet gezegd worden, een mooie collectie voorwerpen, uitstallingen, gebouwen, voertuigen, meubels, u roept maar. Erg veelzijdig en een aanrader voor de liefhebber. We hebben niet de hele dag tijd maar je kunt hier zomaar een paar uur ronddwalen.
Buiten staan wat replica's van buffels, Layla moet natuurlijk even met zo een beest op de foto:
Aan de overkant van de weg waar het museum aan gelegen is vinden we ook nog eens een agrarisch deel. Hier staan landbouwvoertuigen maar ook 2 prachtige Fords uit de jaren 20. Veel is in bruikleen maar dat doet er niet toe. Het staat er toch maar mooi:
De binnenplaats van het museum bestaat uit een soort straat uit vroegere jaren. Alle winkeltjes hebben echte inrichting en zie, JR Ewing uit Dallas zit er ook:
Het winkelstraatje, erg sfeervol allemaal:
En de dames vinden het ook best:
Als we naar de camper lopen om weg te gaan komen we een stelletje tegen bij hun auto. Zij blijken onderweg te zijn van San Diego naar Chicago, de omgekeerde Route 66 dus. Vanuit Chicago vliegt zij dan terug en hij brengt de auto alleen terug. De dame in kwestie heet Jenny en vraagt waar we vandaan komen en wat we hier doen. Als we vertellen dat we uit Europa komen en een camper overbrengen verteld ze dat ze in Engeland en Ierland is geweest voor haar studie. Ze is erg aardig en verteld graag over haar leven, haar dochter van 6 en andere zaken. Ze biedt aan een foto van ons te maken en dat is deze:
Aardige lui hier. Ze zwaait nog snel naar ons als ze de weg opdraaien. Amerikanen zijn best vriendelijk hoor.
We hebben nog veel meer foto's gemaakt van dit museum, ik zal na thuiskomst nog wel een deel plaatsen.
Dan rijden we verder, het is nog een 130 mijl naar Amarillo en we moeten nog wat dingen zien onderweg. De eerste is in de plaats Erick. Het moet een veldje zijn met oude autowrakken en inderdaad vind ik het net voor de plaats zelf langs de weg. Eigenlijk triest dat deze auto's hier wegrotten maar het gros is de fase van restaureren allang voorbij.....:
We rijden verder en in Shamrock kijken we nog even bij het Conoco tower station. Het is in een soort Art Deco stijl gebouwd en mooi gerenoveerd:
Als ik er heen loop sla ik ineens met mijn voet dubbel en lig bijna op m'n plaat op het asfalt...... fuck, hell, shit, ant, devil en zo..... dat zei Urbanus maar nu kwam het uit mijn mond. Afijn, het ging net goed. Alleen loopt mijn linkerschoen ineens erg vreemd, later blijkt dat een riempje is afgescheurd tijdens mijn sliding. Heb ik weer. Kijk wel naar een nieuw setje deze week.
Wel mooie schilderingen op de grond (die natuurlijk extra opvallen als je er bijna op ligt....):
Ook kom ik nog een collectie auto's tegen. Van de weg af niet goed te zien maar dichtbij wel; het linkse deel van het veld zijn allemaal Edsels....... aangezien wij er zelf een hebben doet dit wel iets met mij. Het zijn er 17 of 18 en allemaal in een staat die ver voorbij restaureren is. Deze auto's zullen hier sterven, het is niet anders. Toch erg jammer:
Gezien de tijd (we zitten al aan het eind van de middag) besluit ik 1 punt uit de route te halen. We stomen dan ook even flink door:
De oplettende lezer heeft natuurlijk gezien dat we er nu een 1855 mijlen op hebben zitten, dat is 2970 kilometer in 9 rijdagen..... meer dan een 3e van de route zit er al weer op! Het gaat (helaas) snel.......
Omgerekend 110 km/uur is niet hard maar met deze camper en de harde zijwinden voorwaar geen sinecure om 't ding op de weg te houden. Tel daarbij de grote vrachtwagens die je met een rotgang voorbijkomen en je eerst wegdrukken naar de kant en dan als ze bijna voorbij zijn je als het ware weer aanzuigen naar de as van de weg. Dat is toch behoorlijk werken achter het stuur en dat merk je aan het eind van de dag best wel.
In Groom staat deze mooie scheve watertoren, en die willen we toch even goed op de plaat hebben:
Gelukkig zetten de Amerikanen niet echt veel borden langs de weg.....U heeft keus!:
Ook in Groom staat een gigantisch wit kruis langs de Interstate 40, en we willen het toch even van dichtbij zien. Als godvrezende Aaltenaar uit de Oost-Achterhoekse Bibelbelt (dit is natuurlijk cynisch bedoeld) moet ik dit natuurlijk gezien hebben. En eerlijk gezegd; het is de moeite waard:
En dan snel door, de maag begint te knorren. We stampen de laatste 60 mijl er door en komen net voor 7 aan bij de KOA in Amarillo waar het personeel op het punt van vertrekken staat. We krijgen een plek toegewezen, tikken 38 dollar af en zetten de camper op de plek. Ik sluit de boel aan en Wanda gaat koken. Layla wil nog even lekker spelen in de speeltuin en dat doen we dan ook.
Morgen naar Roswell met een tussenstop in Clovis waar ik een uurtje of 2 treinen ga spotten.
Latersss!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten