Zo, daar zijn we weer. Vandaag begon vrij rustig. Ik was zelf al vroeg wakker, zo rond 7 uur. Half 8 maar opgestaan, tenslotte moest er nog een en ander gedaan worden. Na het opfrissen eerst lekker ontbeten. Na het ontbijt de camper op orde gebracht en alle koffers uitgepakt en in de camper gepakt:
Eerst de route:
Voor de liefhebbers even een "overview" van de cockpit. Veel verschilt het niet van de vorige keer:
Layla moest nog even bellen blazen voordat we weg zouden rijden:
Zo rond half 11 waren we "on the road". Eerst even Bluffton in gereden, ik had gisteravond maar ook vannacht verscheidene keren een trainhorn gehoord. Er moest dus enige bedrijvigheid zijn hier. Op Google Maps bleek dat het stuk spoor vrij dichtbij lag, daar dus even naartoe gereden. Aldaar aangekomen wat foto's gemaakt, men is liefhebber of niet toch?:
Mams placht mij daarbij stiekem op de gevoelige plaat vast te leggen. Nadeel als je haar een eigen toestelletje gegeven hebt....:
Van daaruit eerst richting Noblesville gereden. Dat gaat in Indiana over langgerekte wegen. Wij vinden dit landschap ook wel wat hebben en dit deel staat zeker op de Bucketlist om ooit in de zomer nog eens te zien als de mais er vol op staat als ook het graan. Moet een prachtig gezicht zijn:
Dit is toch geweldig? Voor de ouderen onder ons die de film "North by North West" van Gary Grant kennen moet dit beeld bekend voorkomen. Googel het maar eens:
Onderweg kwamen door een gehucht met de mooie naam Plum Tree met enkele zeer markante gebouwen. Daar ben ik toch even voor gestopt om dat op de gevoelige plaat vast te leggen:
Mams en Layla zaten lekker in de koele camper, ook voor de kleine zijn die korte stops een fijne afleiding alhoewel ze zich uitstekend kan vermaken onderweg:
Afijn, je kunt veel plannen maar ook heel veel niet. In Fairmont aangekomen stond er ineens een F4 Phantom straaljager naast ons in het gras. Het bleek (denk ik) om een eenheid van veteranen te gaan. Er stond verder nog een Huey helicopter en een (dacht ik) Patton tank. Al dit spul is gerelateerd aan de Vietnamoorlog. In die oorlog zijn toch 50.000 Amerikanen overleden en dat heeft uiteindelijk een wond geslagen in deze samenleving. Vanmorgen op de campground sprak mijn Amerikaanse buurman mij aan en na wat heen en weer geklets bleek ook hij een veteraan te zijn uit die oorlog. Uiteraard met anekdotes maar ook met de mededeling dat hij daardoor een uitkering had plus social security (bijstand). Samen zo zei hij goed voor 5000 dollar..... Huh? En wij moeten het met minder dan de helft doen? Dan is of het leven hier erg duur of ze geven teveel uit. Al met al wel leuk om dit soort gesprekken te hebben, zo leer je ook de echte Amerikaan kennen en dat valt allemaal reuze mee.
De collectie vlaggen en uiterlijk vertoon:
De straal jager, mooi op een sokkel geparkeerd:
De Huey, een helikopter waar veel Vietnam militairen hun leven aan te danken hebben:
En de tank die wat verderop stond:
Naast....... een spoorlijn. Ach, wat naar nou, moet ik weer wat foto's nemen:
Na een half uurtje rijden we weer verder richting Noblesville. Ons doel is het museum, echter zag ik gisteravond laat dat het alleen op zaterdag open zou zijn....... shit! Toch besluiten we erheen te rijden, je weet immers nooit met dit soort vrijwillige musea. Het kan maar zo zijn dat er toch iemand is.
En zo gaat het door Indiana:
Het museum lig in een erg mooi park. Dat zouden ze hier ook eens moeten doen. Dat moet je de Amerikanen nageven dat ze dit soort zaken erg goed geregeld hebben. Bij ons zou een park als dit direct geconfisqueerd worden door hangtuig en andere randdebielen, hier niks van dit alles. gewoon spelende kinderen en hun ouders/verzorgers. Top!
Echter.... zit de poort naar het museum op slot. Ik besluit lekker even wat foto's te schieten met de camera over het hek hangend. Gaat prima en het levert mooie plaatjes op voor de groeiende collectie. Als ik klaar ben eten we een bakje sooe met wat brood, en daarna spelen we nog even met Layla in de aangrenzende speeltuin. Heerlijke ontspanning!
Dan rijden we Noblesville weer uit richting Louisville. In het stadje sta ik ineens op een stukje straatspoor van het museumlijntje. Moet toch even op de gevoelige plaat:
En onze dame? Die vermaakt zich opperbest:
We stampen de resterende 130 mijl er lekker doorheen op een tempo van 55 tot 60 mijl per uur. Dat rijdt prima en dan zuipt het beest in ieder geval niet het meeste.... ook het geluid is dan lekker en blijft 't ding net onder de 2000 toeren:
En zie, we zijn er bijna:
Rond 5 uur draaien we de KOA op in Louisville. Veel asfalt en harde bodem, vrij kleine plekken. Leek op de foto beter..... ook valt het sanitair wat tegen als Wanda de kleine Layla onder de douche doet. Al s'avonds ook nog eens het internet traag is (5 mbit per seconde) is het jammer dat we deze KOA gekozen hebben. Echter, zonder het te weten ligt deze KOA aan............een spoorlijn. En zo kom ik in de avond nog aan mijn trekken met enkele langsrijdende treinen. Een goedmakertje zeg maar.
Onze camper in de avondzon, och heel slecht is het ook niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten