Dag 31 en 31 plus slotbericht

Hoi luitjes,

Pas zag ik dat we de afgelopen vakantie hier niet afgesloten hebben, en dat gaan we dus nu doen.

Op de vertrekdag vroeg opgestaan, ik meen iets na 4 uur. Gedouched, aangekleed en wat vooraf geprepareerd eten naar binnen gewerkt. Ontbijten ging niet lukken, te vroeg. Daarna met Layla een kar voor de bagage opgehaald. Daar kun je dan mooi in staan:

Voor de hotelkamer de boel opgeladen. Een mens sleept wat mee....:

De shuttlebus van het hotel stond al netjes klaar en na even op een medereiziger gewacht te hebben die zich had verslapen vertrokken we naar het vliegveld van Seattle:

En het was nog best rustig zo vroeg in de morgen:

En dan moet je gewoon wachten op het boarden, en Layla maakt het allemaal niets uit:

Snel ga ik nog even naar de wc voor een grote boodschap, in een vliegtuig vind ik dat helemaal niks. Opmerkelijk is dat ze hiervoor in de States prima oplossingen hebben voor de zittende ouder die zijn kind even los moet laten. Daarvoor zit er een speciaal stoeltje aan de wand voor mij gemonteerd. Prima idee!:

En dan vertrekken we. Eerst een 5 uur durende vlucht naar Washington en wel Dulles airport. Daar maken we een tussenlanding van 1 uur en 10 minuten:

Vliegen met Layla is absoluut geen probleem. Spelletjes en een tablet zijn daarvoor prima geschikt om haar te vermaken. Ook zitten we dit keer met zijn drieën lekker naast het raam:

De landing op Dulles is er een uit het boekje, erg rustig en beheerst zet de piloot het toestel aan de grond. Daar blijkt dat we genoeg tijd hebben en rustig kunnen wachten op het boarden naar Amsterdam:

Die vlucht vertrekt netjes op tijd en al snel komt de eerste maaltijd langs. Och, je kunt er van vinden wat je wilt maar vies is het zeker niet:

Voor de kleine is er apart wat geregeld en ook dat is prima verzorgd:

Deze vlucht zal ruim 8 uur duren en ook hier bied de tablet uitkomst:

Het laatste deel van de vlucht is wel zwaar. We zijn moe, slapen is lastig en uiteindelijk loop ik naar achteren in het vliegtuig. We hebben een Amerikaanse stewardess die vloeiend Nederlands spreekt en in ons land gestudeerd heeft. Zij is de hele vlucht al extra zorgzaam voor Layla. Achter zitten nog wat mensen bij de dames die ook moeite hebben met slapen en de vlucht. Het is gezellig en we babbelen lekker over onze gezinnen en andere dagelijkse zaken. Erg gezellig en mijn beide dames slapen toch nog even.

We landen mooi op tijd in Amsterdam op Schiphol airport:

Al snel zijn we door de douane, het is vroeg (net voor acht uur s'morgens) en de douane is nergens te zien. Zo staan we  heel vroeg in een koud Nederland. Het duurt even voordat we de shuttlebus naar de parkeergarage te pakken hebben, een spraakverwarring tussen de chauffeur en mij zorgt voor een 25 minuten vertraging:

We worden afgezet in Badhoevedorp waar onze auto netjes klaar staat. We krijgen nog wat hulp bij het inladen van de bagage en dan is het vlug naar huis. Het rijden op de vaderlandse wegen is echt weer heel anders dan 4 weken Amerika. Maar je bent er ook weer heel snel aan gewend.

De dag is lang, en s'middags liggen we dan ook al snel een anderhalf uur te slapen in de huiskamer. De dagen daarna draait het al snel weer als normaal en zou je bijna vergeten dat je met zijn allen net 4 weken weg bent geweest.

Afsluitend; het was wederom een fantastische vakantie. Heel intensief, dat wel. We hebben 8000 km gereden wat niet niks is. We hebben voor het eerst een stukje van de Zuidkant gezien end at smaakt best naar meer. Ook de geschiedkundige dingen aan het begin maken dat ik daar nog wel meer van wil zien.
Het Noordwesten echter heeft een diepe indruk op zowel Wanda al op mij achter gelaten. De Redwoods en Sequoia's hebben daar wel voor gezorgd. Het NW is gewoon supermooi en prachtig in zijn ruwheid. Gaan we hopelijk nog een keer naar toe want het smaakt wel naar meer.

Ook is de rit zonder problemen verlopen. De camper deed het prima, en ook wij hebben ons prima vermaakt. Layla heeft ook deze keer genoten en is eigenlijk niet 1 keer vervelend geweest. Een echt reiskind dat ook nu nog praat over haar ervaringen in de vakantie.

Gaan we weer? Zeker weten! Wanneer? Tja, we zien wel.... eerst weer wat harde dollars genereren want het kost allemaal wel wat. Maar ook nu dubbel en dwars waar voor je geld.

Mensen, bedankt voor het volgens van onze trip. Dat wordt zeer gewaardeerd en geeft toch iets extra's aan je trip. We zouden het zo weer doen.

Laters!!

Wanda, Layla en Ronald Halma.

Dag 30; Seattle

Hoi luitjes,

Vanmorgen vroeg op om de camper in te leveren. Zo rond kwart over 9 waren we daar en alles is prima verlopen. Wel bij moeten betalen voor de 1500 extra mijlen maar tja, dat was al ingecalculeerd. We wisten immers dat de route zolang zou worden.

Afscheid van de camper:

En sjouwen!:

Alles gaat lekker, geen schades en de ontvangst was allerhartelijkst. We waren ook de enigen die een camper brachten, het andere stel waarvan we wisten dat ze ook op deze dag hier zouden zijn is eerder hier geweest en hebben de reis ingekort (zo lazen we op hun weblog). Vandaar dus helemaal alleen.

Een taxi van uber brengt ons naar het hotel en het is een wonder dat we alles in zijn Toyota gestampt krijgen. De man steekt gelukkig zelf geen poot uit dus we hebben vrij spel. Maar het gaat goed en we komen veilig aan bij het Comfort Inn hotel bij het vliegveld.

We waren daarom al om 10 uur bij het hotel.... normaal mag je pas om 3 uur s'middags op de kamer maar het was geen probleem om er zo vroeg al op te kunnen. Zo zaten we om 11 uur lekker op de kamer een film te kijken.

Zo rond half 2 richting stad vertrokken. Wel wat laat maar och, we hebben tijd. De rit met de sneltram/metro duurt toch gauw 3 kwartier en zo staan we dan een klein uur later in het centrum van Seattle. Daar is de aansluiting met de monorail die ons naar ons doel van vandaag voert; de Space Needle:

Het is niet druk dus dan kun je helemaal voorin zitten wat een mooi uitzicht geeft:

Daar is hij:

Na aftikken van 2 keer 22 dollar mogen we er in. Er zijn 2 liften die aan de zijkant omhoog gaan. En zo gaan we naar boven waar we een schitterend uitzicht hebben op het buitenplatform. Hier downtown Seattle met op de rechter-achtergrond Mount Rainier:

En Layla? Die vind het helemaal geweldig!:

Bijna 5, onze kleine wereld-reizigster. Mooi man!

De baai ligt er in het eind-middagzonnetje mooi bij. Het is windstil en de temperatuur is heerlijk:

Binnen kun je op veel schermen precies aanklikken wat er om je heen te zien is. Ook is er een speciale Needles Spacebook camera op het dek die een foto van je maakt. Bij binnenkomst is er ook een foto gemaakt en daar kun je later zelf de achtergrond mee in vullen. Dat doen we dus:

En de foto digitaal naar mijn gmail adres gestuurd::

Ook kun je in een digitaal gastenboek schrijven. We laten onze namen achter en staan nu in dat boek. Het is een groot beeldscherm waar je de hele aardbol interactief op aanraken kunt. Kijk, we staan er op:

Aan het eind van de middag gaan we naar beneden, kopen 2 kleine souvenirs en lopen naar buiten. Daar maak ik nog wat foto's en zie je eigenlijk hoe groot het ding is:

Een prachtige ervaring en we zijn blij dat we dit gedaan hebben. Ik denk dat het in ieder geval 1 ding is dat je zeker gedaan moet hebben in Seattle.

We eten nog wat in de naastgelegen Armory, een verzameling van eettenten en musea. Layla wil een pizza en eet 't ding praktisch helemaal op en wel met veel plezier:

De monorail (toch al van 1962) brengt ons weer naar het metro station. Tikt toch 37 mijl per uur aan en dat is als je zo laag op een bonkige betonnen baan zit best wel hard. We zitten helemaal voorin en dan heb je echt onbeperkt zicht. Geen foto's, ik heb het stukje gefilmd. Komt later:

Vanuit de metro laten we downtown Seattle achter ons en weemoed bekruipt ons..... maar het is goed zo:

Op de luchthaven lopen we weer naar ons ophaalpunt van de hotelshuttles en Layla is nog steeds onvermoeibaar:

Het is nu 9 uur s'avonds hier en de kleine meid is al lekker in bad geweest. Ze gaat zo slapen en wij ook, morgenvroeg rond kwart over 4 er uit om op tijd op de luchthaven te zijn.

Ik sluit af en spreek jullie hopelijk later als we weer in Nederland zijn.

Laters!

Dag 29; opruimen

Hallo,

Wel, er valt niet veel over deze dag te vertellen...... vanmorgen opgestaan, ontbeten en op gaan ruimen. Dat hebben we tot een uur of 1 gedaan, toen gegeten en de middag lekker geluierd met zijn 3-en:

Vanavond de laatste dingen opgemaakt en gegeten. Terwijl ik met Layla de speeltuin in ben gedoken heeft Wanda de laatste dingetjes opgeruimd en schoongemaakt. Watertank heb ik net afgelaten, de vuilwatertanks als laatste morgen en dan zijn we klaar voor het inleveren morgen.

Laters!

Dag 28; van Astoria naar Seattle

Hallo luitjes,

Vandaag (zondag) naar Seattle! De route:

Dit is dus de gewijzigde route, oorspronkelijk waren het 2 dagen over Port Angeles. De camping is Astoria was geweldig en Layla heeft er genoten. Zo moet het zijn!

Eerst hebben we vandaag aan de overkant Fort Stevens state park bezocht. Tegenover de camping lag de inrit dus heel ver rijden was dat niet. Onderdeel van dat park is Battery Russel en een scheepswrak genaamd Peter Iredale, vergaan in 1903. Er is niet veel meer van over maar dat kan ook niet anders na 113 jaar......:

Het is erg mooi strandweer en dat is te merken. Het is gezellig druk, mensen spelen, vissen, lopen met de hond, vliegeren, kortom genoeg te zien. De dames poseren nog even voor een mooie oceaan:

We rijden daarna verder door het park richting Battery Russel. Dat is een bunkercomplex dat gebruikt is vanaf begin 1900 tot 1944:

We lopen er rond en maken foto's. Layla vind 't allemaal wel erg spannend, al die trapjes en hokjes in het donker.

Een eindje verder ligt het Fort Stevens waar het park naar vernoemd is. We besluiten daar nog even rond te gaan en het even wordt gauw 2 uurtjes. Het zijn de overblijfselen van een groot complex. Hier blijkt in WW2 het eerste contact geweest te zijn met de Japanners en wel een beschieting van een onderzeeër op het fort op 21 Juni 1942. Historisch gezien dus een belangrijke plek

De oorsprong van het fort ligt in de Civil War van 1861 tot 1865. Lincoln was bang dat deze monding van de rivier de Columbia aangevallen zu kunnen worden door de Zuidelijke, en hij liet dit fort (althans de oorsprong) hier aanleggen. Ter ere daarvan heeft men een mooie replica gemaakt van een kanon uit die tijd:

We lopen het complex over wat uit meerdere delen bestaat. Aan de zijkant staan 2 kanonnen die een sterke gelijkenis hebben met exemplaren van een slagschip:

Het uitzicht is erg mooi daar:

Er is nog een klein museum bij waar we wat souvenirs kopen (ter ondersteuning van het onderhoud daar) en verder nemen we wat info in ons op. Layla krijgt nog een mooie pen en als dank poseert ze voor een granaat die daar gebruikt werden. U ziet, niet de kleinste exemplaren:

We lunchen nog even, gaan tanken en dan is het zo al 3 uur s'middags..... en moeten we nog naar Tacoma/Seattle. We gaan snel richting Astoria en nu gaan we dan echt de brug over. De Garmin probeert me nog wel over de andere oever te sturen maar dat willen we niet. We willen gewoon over de brug de 101 volgen. En zo geschiedde:

De brug ligt hoog, en als je door het eerste deel bent kijk je uit over het tweede.... mooi hé?:

Net over de brug moeten we rechtsaf en dan ben je al in de staat Washington. De laatste die we deze vakantie bezoeken:

De route vanaf hier is fantastisch en voert door bossen en bossen en nog eens bossen en oh ja, water. Washington is mooi, erg mooi:

Ik geniet achter het stuur maar besef ook dat dit de laatste echte rijdag is....... jammer maar het is goed zo. We hebben een mooie vakantie gehad:

En Layla? Die valt als een blok in slaap:

Rustig aan komen we weer in bewoond gebied:

Halverwege kopen we in Aberdeen bij de Walmart nog wat speciale cortizonen zalf die we in Nederland zo niet kopen kunnen. Het spul is geweldig en o.a. Kilian gebruikt het nog wel eens voor zijn gevoelige huid.

Vandaar rijden we richting Olympia en wordt het alweer wat drukker. En zie, Seattle loert aan de horizon:

En mooie witte toppen, ik denk dat dit Mount Rainier is:

De camping is snel gevonden alleen zijn we pas rond 7 uur daar. En dan is er dus niemand meer. Avondregistratie is normaal hier maar de plek aanwijzing is niet echt duidelijk. gelukkig is er een nachtwaker en die assisteert ons en zo staan we nu 2 dagen op deze camping.

En de totale rijafstand? Die blijft echt gewoon op 5000,4 mijlen te staan. Mooi hé?:

Vandaag, maandag zijn we al druk bezig. De koffers zijn al grotendeels ingepakt, de camper bijna schoon en het is hier prachtig weer. De zon schijn en de temperatuur is 30 graden. Wat willen we nog meer?

Laters!